تاریخ انتشار :پنجشنبه ۳۱ حمل ۱۴۰۲ ساعت ۱۲:۵۰
کد مطلب : 268756
روز پیروزی!
دمیتری ژیرینوف، سفیر روسیه در افغانستان/ موزیمی در حومۀ مسکو است ـ «راه یاد بود. ۱۴۱۸ قدم به پیروزی». کسی که از این موزیم دیدن کرده است،  عمیقاً تحت چنین تأثیر قرار گرفته است که نمی تواند ابعاد آن جنگ و بهای پیروزی مردمان اتحاد شوروی بر آلمان فاشیستی در ماه می سال ۱۹۴۵ میلادی را درک کند. پی بردن به این امر فقط غیرممکن می باشد. هر کشته و یا زخمی این جنگ سطری در گزارشی و یا در آرشیفی نمی باشد، بلکه درد و رنجی یک تعداد غیرقابل تصور از انسان هایی می باشد که بر علاوۀ ده ها میلیون نفر، توسط فاشیست ها کشته شده، اعدام گردیده و عذاب دیده اند. این موضوع قابل درک نمی باشد.
اما، میلیون ها انسان که اکنون در «جنبش جاودانه ها» در حال مارش می باشند؟ بسیاری ها نه یک عکس و نه دو عکس، بلکه عکس های زیادی را حمل می کنند. این عکس ها، عکس های کسانی اند که پیروزی را در جبهات و در عقب جبهات رقم زده اند. در میدان های نبرد، در شفاخانه ها و در کارخانه ها. این فقط پیروزی ها اند. این نسلی از برندگانی است که خود را برای زندگی کشور، کافۀ مردم و آیندۀ روشن قربانی کردند.
این است قهرمانی و دلاوری. این است انقلاب بزرگ مردم اتحاد شوروی، که با هم و هر یک به طور جداگانه این پیروزی را آفریده است. اما پس از جنگ، قهرمانی صلح آمیز بود. اتحاد شوروی پس از ۱۲ سال اولین قمر فضایی را پرتاب نمود و بعد از ۴ سال اولین فضانورد را به فضاء فرستاد. این هم نمونه دیگری از عظمت و مردانگی مردم اتحاد شوروی.
روز پیروزی ـ واقعی ترین جشن، منتقدان کینه توز و کسانی که تسلیم شدن به ورماخت را ترجیح می دادند، سعی نکردند اثبات کنند، حتی بدون یک شلیک. زیرا که با وجود وحشت و درد، آنها، گذشتگان بزرگ ما پیروز گردیدند. اما جشن پیروزی است. گذشتگان ما ضمن عزاداری برای عزیزان و رفقای شان، از پیروزی خوشحال شدند، و این موضوع برای ما هم مانند آهنگی در چشمان پر از اشک، و اما جشن می باشد. جشن بزرگ، اصلی و مهمترین جشن. جشن مشترک. زیرا کسی در کشور ما نیست که در جنگ نسوخته باشد.   
https://avapress.net/vdcbswb50rhb0zp.uiur.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما