شماری از نهادهای مدنی از افزایش کودکان خیابانی و معتاد در کشور ابراز نگرانی کردند.
فساد، فقر، خشونت، بیسوادی، بیسرپناهی، اعتیاد، والدین بیمسئولیت، بیسرپرستی، فرار از خانه و سوء استفاده از اعتقادات مذهبی از مواردی هستند که به گفته نهادهای مدنی در افزایش کودکان خیابانی و کارگر نقش دارند.
این نهادها میگویند با وجود آنکه میلیونها دالر زیر نام «تامین حقوق کودک» به مصرف رسیدهاست؛ ولی کوچکترین اقدامی در جهت بهترشدن وضع کودکان به ویژه کودکان خیابانی صورت نگرفتهاست.
احمدشاه ستانکزی؛ فعال جامعه مدنی در این نشستی که امروز چهارشنبه در کابل برگزار شده بود گفت که شمار کودکان خیابانی رو به افزایش است و اکنون دو میلیون کودک مجبور به انجام کارهای شاقه اند.
آقای ستانکزی شمار کودکان معتاد به مواد مخدر را ۳۰۰ هزار نفر عنوان کرد و افزود که این یک هشدار «خطرناک و تکاندهنده» برای دولت، جامعه جهانی و نهادهای مدنی است.
کودکان خیابانی به کودکانی گفته میشود که زیر سن ۱۸ سال قرار دارند و بهخاطر بقای خود مجبور به کار شاقه و یا زندگی در خیابانها هستند.
از کودکان خیابانی برای قاچاق، فروش و توزیع مواد مخدر استفاده می شود. در برخی موارد، این کودکان مجبور به رقص و آوازخوانی در محافل نیز میشوند.
سوء استفاده جنسی از این کودکان از دیگر مواردی است که از آن سخن گفته میشود.
آسیای میانه آنلاین نیز به تازگی گزارشی را مبنی بر سوء استفاده جنسی پسران جوان و کودکان توسط طالبان منتشر کرد که در بسیاری از بخشهای افغانستان و پاکستان شایع است.
بااین حال، فعالان مدنی می گویند حلقاتی وجود دارند که کودکان را به سرقت و فروش مواد مخدر تشویق میکنند.
آنان از دولت خواستند که این باندها و حلقات را شناسایی و به پنجه قانون بسپارند.
کودکان؛ قربانیان بیعدالتی
در اعلامیه ای که از سوی نهادهای مدنی به خبرنگاران سپرد شده، آمده است که کودکان کارگر و خیابانی، نخستین قربانیان بیعدالتی این نظام دموکراتیک پنداشته می شوند.
در این اعلامیه آمده است:"این کودکان از ابتدایی ترین حقوق خود که در اعلامیه جهانی حقوق بشر و اعلامیه جهانی حقوق کودک ذکر شده، محروم اند."
بر اساس اعلامیه، سوء تغذیه، خستگی جسمی، بی خوابی، نقص در استخوانبندی، عفونت، بیماریهای تنسالی و تصادفهای ترافیکی از مهمترین تهدیدهایی است که سلامت کودکان را به مخاطره انداخته است.
نهادهای مدنی اظهار نگرانی کردند که این شرایط سبب شده؛ تا هیچ مجالی برای کودکی کردنِ این کودکان باقی نماند و در وضعیت نامطلوب و نامعلوم به زندگی توهینآمیز و تحقیرآمیز خود ادامه دهند.
این نهادها از دولت تقاضا کردند که نهاد مستقلی را در چارچوب وزارتها برای رسیدگی به قضایای مربوط به کودکان ایجاد کند.
براساس آمار سازمان ملل و حقوق بشر افغانستان، پنج میلیون کودک از رفتن به مکتب محروم اند که از این میان، ۳ میلیون آن دختران اند.
این آمار همچنین می افزاید که ۶ میلیون کودک در افغانستان در معرض خطرات جنایی قرار دارند و همچنین ۶ هزار کودک سالانه با خانوادههای شان کشور را به قصد اروپا ترک می کنند.