آن گاه كه محبّت انسان، در قلب اهل بیت علیهم السلام قرار گیرد، محبوب خداوند نیز مىشود
آثار شگفت دوستی با اهل بیت(علیهم السلام)
خبرگزاری آوا- مشهد مقدس , 25 ثور 1391 ساعت 10:14
آن گاه كه محبّت انسان، در قلب اهل بیت علیهم السلام قرار گیرد، محبوب خداوند نیز مىشود
نشانه هاى تقرّب به خداوند و اهل بیت اطهار علیهم السلام، به كار افتادن چشم و گوش باطنى و بدست آوردن قدرتهاى روحى و معنوى است؛ زیرا آن گاه كه انسان از جهت تقرّب معنوى به خداوند، پیشرفت نمود، مورد محبّت خدا قرار مىگیرد و محبوب خدا مىشود و آن گاه كه انسان محبوب خدا شود، از قدرتهاى معنوى برخوردار مىگردد.
امام صادق علیه السلام از پیغمبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم نقل فرمودند كه خداوند فرموده است:
مَنْ أَهانِ لی وَلِیّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحارِبَتی، وَما تَقَرَّبَ إِلَیَّ عَبْدٌ بِشَیءٍ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ، وَإِنَّهُ لَیَتَقَرَّبُ إِلَیَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى اُحِبَّهُ فَإِذا أَحْبَبْتُهُ، كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذی یَسْمَعُ بِهِ وَبَصَرَهُ الَّذی یَبْصُرُ بِهِ وَلِسانَهُ الَّذی یَنْطِقُ بِهِ وَیَدَهُ الَّتی یَبْطُشُ بِها، إِنْ دَعانی أَجَبْتُهُ وَإِنْ سَأَلَنی أَعْطَیْتُهُ.(1)
هر كس به یكى از اولیاء من توهین كند، براى جنگیدن با من در كمین نشسته است، و هیچ بندهاى مقرّب به من نمىشود، بوسیله چیزى كه محبوبتر باشد از واجباتى كه بر او واجب نمودهام. و او بوسیله نافله بسوى من مقرّب مىشود تا محبوب من مىگردد و آن گاه كه او را دوست بدارم، گوش او مىشوم كه بوسیله آن مىشنود و چشم او مىشوم كه بوسیله آن مىبیند و زبان او مىشوم كه با آن نطق مىكند و دست او مىشوم كه با آن اِعمال قدرت مىكند، اگر مرا بخواند او را جواب مىدهم و اگر از من چیزى درخواست كند، به او عطا مىكنم.
همه این امورى كه در این حدیث آمده است، بر اثر تقرّب به خدا ایجاد مىشود. بنابراین شنیدن اصوات آسمانى، دیدن چهرههاى ملكوتى، پى بردن به رازها و حكمتهاى الهى، انجام امور مشكل با دست قدرت حق و استجابت دعا، از عنایاتى است كه سرانجام، شامل حال مقرّبین درگاه خداوند و اهل بیت اطهارعلیهم السلام و افرادى كه مورد محبّت خدا و اهل بیتعلیهم السلام قرار گرفتهاند، مىشود.
با دوستى و محبّتى كه نسبت به اهل بیتعلیهم السلام در دل خود جاى مىدهیم، محبّت و دوستى خود را نیز در قلب آن بزرگواران قرار مىدهیم؛ زیرا آنان كه محبّ و شیفته خاندان وحى هستند، محبوب آن بزرگواران نیز هستند
دوستى اهل بیتعلیهم السلام با دوستان خود
حبیش بن معتمر مىگوید: خدمت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام وارد شدم و عرض كردم:
اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا أَمیرَالْمُؤْمِنینَ وَ رَحْمَةُاللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ، كَیْفَ أَمْسَیْتَ؟ قالَ: أَمْسَیْتُ مُحِبّاً لِمُحِبّینا وَ مُبْغِضاً لِمُبْغِضینا...(2)؛ سلام بر شما اى امیر مؤمنان و رحمت خدا و بركات او بر شما باد، شب را چگونه صبح نمودید؟
حضرت فرمودند: شب را به پایان رساندم در حالى كه دوستدارِ دوستانمان و دشمنِ دشمنانمان بودم.
آن گاه كه محبّت انسان، در قلب اهل بیت علیهم السلام قرار گیرد، محبوب خداوند نیز مىشود و محبّت خداوند در قلب او جاى مىگیرد و هر گاه محبّت خداوند در او به حدّى شدید شود كه محبّت مخلوق جایگزین محبّت خداوند نشود، دیدگان باطنى او باز مىشود و با اولیاءاللَّه آشنا مىشود.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام مىفرمایند: درشب معراج خداوند به پیغمبر صلى الله علیه وآله وسلم فرمود:
مَنْ عَمِلَ بِرِضایَ اُلْزِمُهُ ثَلاثَ خِصالٍ: اُعَرِّفُهُ شُكْراً لایُخالِطُهُ الْجَهْلُ، وَذِكْراً لایُخالِطُهُ النِّسْیانُ، وَمَحَبَّةً لایُؤْثِرُ عَلى مَحَبَّتی مَحَبَّةَ الْمَخْلُوقینَ، فَإِذا أَحَبَّنی أَحْبَبْتُهُ، وَأَفْتَحُ عَیْنَ قَلْبِهِ إِلى جَلالی وَلااُخفی عَلَیْهِ خاصَّةَ خَلْقی...(3)
كسى كه به رضاى من عمل نماید، او را به داشتن سه خصلت ملزم مىنمایم:
1- او را آگاه و آشنا مىكنم به داشتن حالت شكر كه با ناآگاهى همراه نباشد.
2- و به یادى كه فراموشى در آن نباشد.
3- و به دارا بودن محبّت من كه دوستى مخلوقین در آن تأثیر نگذارد.
هر كس به یكى از اولیاء من توهین كند،براى جنگیدن با من در كمین نشسته است، و هیچ بندهاى مقرّب به من نمىشود، بوسیله چیزى كه محبوبتر باشد از واجباتى كه بر او واجب نمودهام. و او بوسیله نافله بسوى من مقرّب مىشود تا محبوب من مىگردد و آن گاه كه او را دوست بدارم، گوش او مىشوم كه بوسیله آن مىشنود و چشم او مىشوم كه بوسیله آن مىبیند و زبان او مىشوم كه با آن نطق مىكند و دست او مىشوم كه باآن اِعمال قدرت مىكند، اگر مرابخواند او را جواب مىدهم و اگر از من چیزى درخواست كند، به او عطا مىكنم
پس هر گاه كه مرا دوست داشته باشد، من نیز او را دوست مىدارم و دیده دل او را به سوى جلال خودم مىگشایم و خوّاص خلق خود را از او مخفى نمىكنم.
بنابراین یكى از نشانههاى محبّت خدا، این است كه انسان با اولیاءاللَّه و خوّاص خلق خداوند آشنا مىشود و آنان را مىبیند.
عدّهاى از مردم كه جویاى زیارت و دیدن امام عصر ارواحنا فداه - در خواب یا بیدارى - هستند، به خاطر محبّت شدید آنان است. زیرا محبّت، اشتیاق ملاقات با محبوب را در انسان زیاد مىكند.
حضرت ابراهیم از مردن كراهت داشت، خداوند به عزرائیل فرمود به حضرت ابراهیم بگو:
هَلْ رَأَیْتَ حَبیباً یُكْرِهُ لِقاءَ حَبیبِهِ؟ إِنَّ الْحَبیبَ یُحِبُّ لِقاءَ حَبیبِهِ.(5)
آیا دیدهاى دوستى از دیدن دوست خود كراهت داشته باشد؟ براستى كه دوست، به ملاقات حبیب خود علاقه دارد.
برخى از آنان كه در زمان حضور اهل بیت عصمتعلیهم السلام زندگى مىكردند و از شهر و دیار آن بزرگواران دور بودند، دلهایشان در یاد آنان و عشق دیدارشان پر مىزد، همان گونه كه اویس شوق دیدار پیغمبر اكرمصلى الله علیه وآله وسلم در قلب و جانش جاى گرفته و پیاپى سیماى تابناك آن حضرت را در صفحه خیال خود ترسیم مىنمود.
و در این روزگار كه تنها بازمانده معصومین، حضرت بقیةاللَّه الأعظم ارواحنا فداه كه سرّ خداوند در جهان هستى مىباشند، در پرده استتار به سر مىبرند شیفتگان آل اللَّه در آرزوى دیدار سیماى آن حضرت مىباشند، این امید و آرزو بر اساس همان محبّت و علاقهاى است كه اینان به آن بزرگوار دارند، زیرا بنا به گفتار خداوند »إِنَّ الْحَبیبَ یُحِبُّ لِقاءَ حَبیبِهِ« هر محبّى دوست دارد، سیماى حبیب خود را ببیند.
گرچه یوسف به كلافى نفروشند به ما
بس همین فخر كه ما هم ز خریدارانیم
پی نوشت ها :
1- بحارالانوار : 155/75، از اصول كافى : 352/2.
2 - بحارالانوار : 53/27، مجالس شیخ مفید : 197.
3 - بحارالانوار : 28/77.
4 - بحارالانوار : 127/6، از امالى صدوق : 118.
5- بحارالانوار : 165/74.
منبع : کتاب اسرار موفقیّت ، جلد دوم
کد مطلب: 41263